Het leed dat zorgverzekeringen heet.

Zodra het einde van het jaar in zicht komt, gaan de zorgverzekeraars zich weer bezig houden met zieltjes werven. Je kan geen bushokje langs rijden of je ziet een nieuwe zorgverzekeraar reclame maken.

Gister kreeg ik met de post ook een brief van mijn werk over een nieuwe collectieve zorgverzekering. Het ziekenhuis waar ik werk, heeft naast de Menzis en IZZ nu ook een contract afgesloten met de Agis.
Aan de brief te lezen ben ik met alle kortingen en overstappremies met de Agis goedkoper uit. Maar ja, heb ik zin in die rompslomp wat overstappen heet?
Ik zie gelijk voor me dat bijvoorbeeld energiemaatschappijen die deuren afgaan om zieltjes voor zich te winnen. Best triest eigenlijk.

Afgelopen week sprak ik de partner van een patiënt en die vertelde me dat zijn vrouw van de Menzis het ziekenhuis moest verlaten. Ze had lang genoeg in het ziekenhuis gelegen en ze vonden dat het tijd werd dat mevrouw weer naar huis ging en daar verdere zorg kreeg. Nu had meneer voor die tijd met de artsen gesproken en mevrouw kon nog met geen mogelijkheid naar huis. Een zware longontsteking na haar operatie zorgde ervoor dat ze in het ziekenhuis moest blijven maar de Menzis was het daar niet mee eens.
Diep triest als er voor mensen wordt bepaald wat voor medicijnen je krijgt, wat voor zorg, etc. Het zijn toch de artsen, apothekers en dergelijke die ervoor geleerd hebben en het beste met ons voor moeten hebben?
Ik zie gelijk de docu van Michael Moore voor me; SiCKO. Daarin gaat dhr Moore met patiënten naar Cuba omdat daar de medicijnen voor bijna nop te verkrijgen zijn. Met een bootje vaart hij dan daarna toe. Over een tijdje gaan de mensen uit Nederland met een bootje naar Engeland omdat je daar voor elk medicijn maar 1 pond hoeft te betalen.
Amerika keek naar ons op wat betreft de zorgverzekeringen, maar ik heb het idee dat wij meer op Amerika gaan lijken met wat iedereen allemaal zelf moet gaan betalen. Als we dan bij de Eerste Hulp komen met 3 vingers eraf, dekt de verzekering er maar 1 per jaar. 'Bewaart u de andere 2 vingers maar in de vrieskast! Wellicht kunt u die de aankomende 2 jaar er weer bij aan laten zetten!'

Ik begrijp heel goed dat we meer moeten gaan betalen aan de zorg. Mensen worden ouder en leven langer dus de zorg voor de ouderen in Nederland wordt ook duurder. En dat wordt allemaal gepresenteerd op ons blaadje.
Maar goed, ik ga me maar is verdiepen waar mijn gezin en ik het goedkoopste en het beste uit zijn. Ik zal in ieder geval gaan sparen voor een bootje zodat ik gemakkelijk de overstap naar Engeland kan maken.

Ik vertek!

Bij deze zeg ik mijn lidmaatschap van Nederland op.

Het CDA heeft zijn geloofwaardigheid nu helemaal verloren door toch maar weer door te gaan met de onderhandelingen.
Nu weet natuurlijk niemand wat er allemaal achter de deur is gezegd maar ik heb het idee dat er misschien wel iets moois is geboden aan meneer Klink in de kabel. Wie weet houdt hij er na het formateren van deze schijf wel een mooie portefeuille op na.
En als dhr Wilders dan een stille vennoot is van de rest zal er waarschijnlijk bij alles wat door de tweede kamer behandeld moet worden roet in het eten worden gegooid.

Het Nederland zoals Geert Wilders het graag zou willen zien, met in elke straat bouwlampen, om de 50 meter een agent, en geen hoofddoek meer op straat etc. etc. is niet van deze tijd. Als ik daaraan denk zie ik bijvoorbeeld een Berlijnse muur waar de lampen op staan en om de zoveel meter een agent die de boel in de gaten houdt.
Laat Geert lekker president worden van Friesland. Bijna geen allochtoon te vinden en Friesland loopt al langer te zeuren dat ze een onafhankelijk land willen worden. Mag hij er van mij ook wel een muur ombouwen. Als hij dan maar wel belooft dat hij daarblijft. Opgeruimd staat netjes. Maar wel integreren hoor Geert!

Het Nederland van Lubbers en Kok zal nooit terug komen, al verlangen waarschijnlijk de oude rotten in het vak wel terug naar die tijd. Geen achterdeur politiek maar gewoon recht voor je raap. Nederland verliest ook zijn geloofwaardigheid. Niemand doet wat, iedereen blijft maar op zijn luie gat zitten en wachten tot er dan eindelijk misschien een beetje vooruit gang in zit. Maar ik kan je verzekeren, het is allemaal verspilde moeite. Als dit kabinet er daadwerkelijk gaat komen zijn we voor Kerst weer de pineut.

Ik ben Nederland moe, moe van het slappe gelul en gezeik. Die mensen teren op onze belastinggelden en wat doen ze nu eigenlijk? Helemaal niks. Dat kan ieder ander mens ook.
Stop er nu maar mee. Het gaat toch nooit wat worden. Besteed je tijd maar aan wat anders en laat ons nu maar weer op weg gaan naar de stembus. Maar dat zal een lange weg worden.

For the love of words

Ik vraag me daadwerkelijk af wie mijn (on)zin gaat lezen nu ik gister mijn 'officiele' blog heb aangemaakt.
Zal het ook net zo zijn als bij hyves of facebook? Ik kijk bij jou dus jij bij mij
Eigenlijk zal het me een rotzorg wezen(of nou ja het boeit me wel degelijk) wie blijft plakken en wie niet.

For the love of words
Zoals ik het zie

Het stelletje met dezelfde jas

Heel sporadisch zie je ze, maar als ik ze zie lijkt het net alsof ik in de toekomst kan kijken en zie ik hoe ik absoluut niet mag worden later als ik oud ben.

Ik heb het er wel is met mijn lief over en dan vraag ik hem mij te beloven om alsjeblieft ons ervan te behoeden om zo te worden.
Dat je je soulmate hebt gevonden is geweldig (en ik kan dat beamen) en dat de hele wereld dat mag weten kan me ook niks schelen (ik schreeuw het het liefste van de daken) maar alsjeblieft...

Dezelfde wandelschoenen, dezelfde (waarschijnlijk witte sport)sokken, waarschijnlijk heeft de vrouw een soortgelijke onderbroek aan (daar mag ook wel is wat aan gedaan worden, die 60+ ondergoedmode), en het afschuwelijkste van allemaal, dezelfde jas.

Afgelopen week zag ik er weer 'een'; zo'n stelletje met dezelfde fluorescerende jas. Knalgeel notabene. Het is toch van de zotte dat dat, ten eerste verkocht wordt (knalgeel is voor kanaries) en ten tweede, ze zouden bij de winkel het moeten verbieden een jas in tweevoud te verkopen! In ieder geval één en dezelfde jas!

Misschien is het ook wel een stuk jaloezie, ik weet het niet..
Die mensen stralen wel van geluk als ik ze tegen kom. Nu weet ik van mezelf dat mijn soulmate en ik voor altijd bij elkaar blijven, maar nu ben je nog jong en kun je dit nog van de daken schreeuwen.

Misschien moeten mijn lief en ik later maar ook het stelletje met dezelfde jas worden.

Witte jas

Met een witte lange jas door het ziekenhuis lopen geeft je toch gelijk een bepaalde status. Mensen kijken je aan en vragen zich af; is ze nou een dokter, of toch een zuster? Wat kijkt ze toch moeilijk? (zo kijk ik altijd lieve mensen) Wat zou ze doen in het ziekenhuis? Etc.etc.

Als ik dan zoals gister mijn witte jas in de garderobe achterlaat om zelf plaats te nemen in de wachtkamer ga ik witte jassen kijken..
Het vervelende is alleen dat je lieve collega's (goedbedoeld uiteraard!) met witte jassen jou er nog wel uitvissen; Hee Anne! Wat doe jij daar dan? Is dr wat aan de hand? Moet je naar de dokter? (Nee ik zit hier voor mn lol)
Andere mensen in de wachtkamer kunnen allemaal hun boekje neerleggen en mee luisteren naar wat er allemaal mis is. Bij wijze van spreke is dat het zelfde dat als je naar de markt gaat en men naar elkaar toe gaat lopen bléren; EEY! Heb je t nog gehoord!? Van Anitaa? Ja echt hoor! Verschrikkelijk!

Als ik mijn witte jas aan houd en met witte jas in de wachtkamer ga zitten wordt je helemaal raar aangekeken. Mensen die in het ziekenhuis werken zijn toch niet ziek? Van dat soort blikken...

Dus ja, wat wordt het... Incognito in de wachtkamer gaan zitten, stilletjes in een hoekje zodat je maar duimt dat je niet 'betrapt' wordt door een collega en gaat vragen wat er aan de hand is of duidelijk met witte jas en al in de wachtkamer gaan zitten.

Ik weet het nog niet.
Maandag, nieuwe week nieuwe kansen.

Emotionele Onstabiliteit

De laatste tijd ben ik qua emoties niet echt peilbaar (al zeg ik het zelf). Van het ene moment op het andere word ik of extreem gelukkig of extreem verdrietig. Ik denk dat als een psychiater me zou beoordelen me de diagnose 'borderline' zou geven. Zo extreem kan het soms zijn!
Sinds Nigel er is heb ik minder goed de controle over mijn emoties. Neem nou bv. Zaterdag. Nigel loopt voor het eerst en ik ben dan als moeder zijnde zo trots als een pauw dat mijn kleine man loopt! Met moeite moet ik me dan beheersen om niet te gaan huilen, en mijn lief weet gelijk dat er wat is. Waarom ik niet huil dan? Nou ik ben een stoere moeder, en stoere moeders doen dat niet! (Ik zal hier waarschijnlijk nog wel commentaar op krijgen ) of zoals vanochtend; ik ben de krant aan het doorbladeren en zie de overlijdingsadvertenties. 3 jonge mensen die zijn overleden. Verschrikkelijk vind ik dat en gelijk zit er in mn hoofd wat er bij mij allemaal wel niet mis kan gaan. Niet met mij persoonlijk maar met de mensen om me heen. Gelukkig zat ik alleen en heb ik even heerlijk een potje kunnen grienen. Dat helpt, want voor mijn gevoel zijn de tranen dan even op

Maar dan krijg ik in mijn hoofd een liedje van Pete Philly & Perq... Ik ben emotioneel stabiel! Jij ook! Jij ook! Dan weet ik dat ik het super heb getroffen met mijn lief en Nigel en ik nog wel tig jaren mee kan, dus dat ik nog tig jaren mijn emoties de volledige vrijheid kan geven!

Ik ben emotioneel stabiel...